Attributie en hoe we gedrag verklaren
In de sociale psychologie, attributie is het proces van het afleiden van de oorzaken van gebeurtenissen of gedragingen. In het echte leven is attributie iets dat we elke dag doen, meestal zonder ons bewust te zijn van de onderliggende processen en vooroordelen die leiden tot onze gevolgtrekkingen..
Bijvoorbeeld, in de loop van een typische dag, maak je waarschijnlijk veel toeschrijvingen over je eigen gedrag en die van de mensen om je heen.
Als je een slecht cijfer haalt voor een quiz, kun je de docent de schuld geven van het niet adequaat uitleggen van het materiaal en het feit dat je niet hebt gestudeerd volledig afwijzen. Wanneer een klasgenoot een goed cijfer krijgt voor dezelfde quiz, kun je zijn goede prestaties aan het toeval toeschrijven door het feit te negeren dat hij uitstekende studiegewoonten heeft.
Waarom maken we interne attributies voor sommige dingen tijdens het maken externe attributies voor anderen? Een deel hiervan heeft te maken met het type attributie dat we waarschijnlijk in een bepaalde situatie zullen gebruiken. Cognitieve vooroordelen spelen ook vaak een grote rol.
Welke impact hebben attributies voor gedrag eigenlijk op uw leven? De attributies die u elke dag maakt, hebben een belangrijke invloed op uw gevoelens en op hoe u denkt en betrekking hebt op andere mensen.
Types
- Interpersoonlijke toeschrijving: Wanneer u een verhaal vertelt aan een groep vrienden of kennissen, zult u het verhaal waarschijnlijk op een manier vertellen die u in het best mogelijke licht plaatst.
- Voorspellende toeschrijving: We zijn ook geneigd dingen toe te schrijven op manieren die ons in staat stellen om toekomstige voorspellingen te doen. Als uw auto is vernield, zou u de misdaad kunnen toerekenen aan het feit dat u in een bepaalde parkeergarage hebt geparkeerd. Als gevolg hiervan vermijdt u die parkeergarage in de toekomst om verder vandalisme te voorkomen.
- Toelichting Attribution: We gebruiken verklarende attributies om ons te helpen de wereld om ons heen te begrijpen. Sommige mensen hebben een optimistische verklarende stijl, terwijl anderen meer pessimistisch zijn. Mensen met een optimistische stijl schrijven positieve gebeurtenissen toe aan stabiele, interne en wereldwijde oorzaken en negatieve gebeurtenissen aan onstabiele, externe en specifieke oorzaken. Degenen met een pessimistische stijl schrijven negatieve gebeurtenissen toe aan interne, stabiele en wereldwijde oorzaken en positieve gebeurtenissen aan externe, stabiele en specifieke oorzaken.
theorieën
Psychologen hebben ook een aantal verschillende theorieën geïntroduceerd om meer inzicht te krijgen in hoe het toeschrijvingsproces werkt.
Heider's "Common Sense" -theorie
In zijn boek The Psychology of Interpersonal Relations uit 1958 stelde Fritz Heider voor dat mensen anderen zouden observeren, hun gedrag zouden analyseren en met hun eigen common sense verklaringen voor dergelijke acties zouden komen. Heider groepeert deze uitleg in externe attributies of interne attributies. Externe attributies zijn die die worden toegeschreven aan situationele krachten, terwijl interne attributies worden toegeschreven aan individuele kenmerken en eigenschappen.
Correspondent Inferentietheorie
In 1965 suggereerden Edward Jones en Keith Davis dat mensen conclusies trekken over anderen in gevallen waarin acties opzettelijk zijn in plaats van per ongeluk. Wanneer mensen anderen op bepaalde manieren zien handelen, zoeken ze naar een overeenkomst tussen de motieven van de persoon en zijn of haar gedrag. De gevolgtrekkingen die mensen dan maken zijn gebaseerd op de mate van keuze, de verwachtingsvolheid van het gedrag en de effecten van dat gedrag.
Biases en fouten
Zelfbedienend voorgevoel
Denk aan de laatste keer dat je een goed cijfer kreeg voor een psychologie-examen. De kans is groot dat je je succes hebt toegeschreven intern factoren. "Ik deed het goed omdat ik slim ben" of "Ik deed het goed omdat ik studeerde en goed voorbereid was" zijn twee veel voorkomende verklaringen die je zou kunnen gebruiken om je testprestaties te rechtvaardigen.
Wat gebeurt er als je een slecht cijfer krijgt? Sociaal psychologen hebben geconstateerd dat je in deze situatie eerder je falen toeschrijft extern krachten. "Ik faalde omdat de leraar trucvragen had" of "Het klaslokaal was zo heet dat ik me niet kon concentreren" zijn voorbeelden van excuses die een student kan bedenken om hun slechte prestaties te verklaren.
Merk op dat deze beide verklaringen de schuld leggen op krachten van buitenaf in plaats van persoonlijke verantwoordelijkheid te accepteren.
Psychologen verwijzen naar dit fenomeen als de self-serving bias. Dus waarom zijn we meer geneigd om ons succes toe te schrijven aan onze persoonlijke kenmerken en geven we buiten onze variabelen de schuld voor onze fouten? Onderzoekers geloven dat het de schuld geven aan externe factoren voor mislukkingen en teleurstellingen helpt om het zelfrespect te beschermen.
De fundamentele attribuutfout
Als het op andere mensen aankomt, zijn we geneigd oorzaken toe te schrijven aan interne factoren zoals persoonlijkheidskenmerken en externe variabelen te negeren of te minimaliseren. Dit fenomeen is meestal wijdverspreid, vooral onder individualistische culturen.
Psychologen verwijzen naar deze tendens als de fundamentele attributiefout; hoewel situationele variabelen zeer waarschijnlijk aanwezig zijn, schrijven we de oorzaak automatisch toe aan interne kenmerken.
De fundamentele toeschrijvingsfout verklaart waarom mensen vaak andere mensen de schuld geven voor dingen waar ze normaal geen controle over hebben. De voorwaarde de schuld geven aan het slachtoffer wordt door sociaal psychologen vaak gebruikt om een fenomeen te beschrijven waarin mensen onschuldige slachtoffers van misdaden de schuld geven van hun tegenslag.
In dergelijke gevallen kunnen mensen het slachtoffer beschuldigen van het niet beschermen van zichzelf tegen het evenement door zich op een bepaalde manier te gedragen of niet specifieke voorzorgsmaatregelen nemen om het evenement te voorkomen of te voorkomen..
Voorbeelden hiervan zijn het beschuldigen van verkrachtingsslachtoffers, overlevenden van huiselijk geweld en ontvoering van slachtoffers van gedrag op een manier die hun aanvallers op een of andere manier heeft geprovoceerd. Onderzoekers suggereren dat achteraf gezien vooroordeel ervoor zorgt dat mensen ten onrechte geloven dat slachtoffers toekomstige gebeurtenissen hadden moeten kunnen voorspellen en daarom stappen moeten ondernemen om ze te vermijden.
The Actor-Observer Bias
Interessant is dat als het gaat om het uitleggen van ons eigen gedrag, we de neiging hebben de tegenovergestelde vooringenomenheid van de fundamentele attributiefout te hebben. Wanneer iets gebeurt, geven we eerder de schuld aan externe krachten dan aan onze persoonlijke kenmerken. In de psychologie staat deze tendens bekend als de actor-observator bias.
Hoe kunnen we deze neiging verklaren? Een mogelijke reden is dat we eenvoudigweg meer informatie hebben over onze eigen situatie dan over andere mensen. Als het gaat om het uitleggen van je eigen acties, heb je meer informatie over jezelf en de situationele variabelen die spelen. Wanneer je het gedrag van een ander probeert uit te leggen, ben je een beetje een nadeel; je hebt alleen de informatie die gemakkelijk waarneembaar is.
Het is niet verrassend dat mensen minder snel het slachtoffer worden van de actor-waarnemer discrepantie met mensen die ze heel goed kennen. Omdat u meer weet over de persoonlijkheid en het gedrag van mensen waarmee u ook in de buurt bent, kunt u beter hun standpunt bepalen en zult u zich waarschijnlijk bewuster zijn van mogelijke situationele oorzaken voor hun gedrag..
