Hoe we selectieve aandacht gebruiken om informatie en focus te filteren

Selectieve aandacht is het proces waarbij u zich gedurende een bepaalde periode op een bepaald object in de omgeving richt. Aandacht is een beperkte hulpbron, dus selectieve aandacht stelt ons in staat om onbelangrijke details uit te stellen en ons te concentreren op wat belangrijk is.

Hoe werkt selectieve aandacht??

Op elk gegeven moment ondergaan we een constant spervuur ​​van sensorische informatie. De blare klank van een auto vanaf de straat buiten, het gebabbel van je vrienden, de klik op de toetsen terwijl je een krant voor school typt, het gezoem van de kachel, want het houdt je kamer warm op een stevige herfstdag. Maar in de meeste gevallen letten we niet op al deze zintuiglijke ervaringen. In plaats daarvan richten we onze aandacht op bepaalde belangrijke elementen van onze omgeving, terwijl andere dingen opgaan in de achtergrond of ons volkomen onopgemerkt voorbijgaan.

Dus hoe bepalen we precies waar we op moeten letten en wat we moeten negeren?

Stel je voor dat je op een feestje bent voor een vriend die gehost wordt in een druk restaurant. Meerdere gesprekken, het gerinkel van borden en vorken en vele andere geluiden strijden om uw aandacht. Van al deze geluiden kun je de irrelevante geluiden uitschakelen en je richten op het grappige verhaal dat je dinerpartner deelt.

Hoe kun je bepaalde stimuli negeren en je concentreren op slechts één aspect van je omgeving? Dit is een voorbeeld van selectieve aandacht. Omdat ons vermogen om de dingen om ons heen te volgen beperkt is in termen van zowel capaciteit als duur, moeten we kieskeurig zijn over de dingen waar we aandacht aan besteden. Aandacht gedraagt ​​zich enigszins als een schijnwerper, benadrukt de details waarop we ons moeten concentreren en werpt irrelevante informatie naar de zijlijn van onze waarneming.

"Om onze aandacht te houden voor één evenement in het dagelijks leven, moeten we andere gebeurtenissen filteren", legt auteur Russell Revlin uit in zijn tekst Cognitie: theorie en praktijk. "We moeten selectief zijn in onze aandacht door ons te richten op sommige evenementen ten koste van anderen, omdat aandacht een hulpbron is die moet worden gedistribueerd naar die evenementen die belangrijk zijn."

Selectieve visuele aandacht

Er zijn twee belangrijke modellen die beschrijven hoe visuele aandacht werkt.

• Het 'spotlight'-model werkt bijna zoals het klinkt - het stelt voor dat visuele aandacht vergelijkbaar is met die van een spot. Psycholoog William James suggereerde dat deze schijnwerper een brandpunt bevat waarin dingen duidelijk worden bekeken. Het gebied rond dit brandpunt, ook wel de pony genoemd, is nog steeds zichtbaar, maar niet duidelijk zichtbaar. Ten slotte staat het gebied buiten de randzone van de schijnwerper bekend als de marge.
• De tweede benadering staat bekend als het "zoomlens" -model. Hoewel het allemaal dezelfde elementen van het spotmodel bevat, suggereert het ook dat we de grootte van onze focus kunnen vergroten of verkleinen, net zoals de zoomlens van een camera. Een groter focusgebied resulteert echter ook in tragere verwerking, omdat het meer informatie bevat, zodat de beperkte aandachtsbronnen over een groter gebied moeten worden verdeeld.

Selectieve auditieve aandacht

Enkele van de bekendste experimenten op auditieve aandacht zijn die uitgevoerd door psycholoog Colin Cherry. Cherry onderzocht hoe mensen bepaalde gesprekken kunnen volgen terwijl ze anderen afstemmen, een fenomeen dat hij het 'cocktailparty'-effect noemde.

In deze experimenten werden twee auditieve boodschappen gelijktijdig gepresenteerd met een die aan elk oor werd gepresenteerd. Cherry vroeg vervolgens de deelnemers aandacht te schenken aan een bepaalde boodschap en herhaal dan wat ze hadden gehoord. Hij ontdekte dat de deelnemers gemakkelijk één bericht konden lezen en herhalen, maar toen ze werden gevraagd naar de inhoud van het andere bericht, konden ze er niets over zeggen. Cherry ontdekte dat toen de inhoud van het onbeheerde bericht plotseling werd gewijzigd (zoals van het Engels naar het Duits wisselen tijdens het middenbericht of plotseling achteruit speelde), maar heel weinig deelnemers het zelfs opmerkten.

Interessant is dat als de spreker van het bericht zonder toezicht overschakelde van man naar vrouw (of omgekeerd) of als het bericht werd verwisseld met een toon van 400 Hz, de deelnemers de verandering altijd opmerkten.

Cherry's bevindingen zijn aangetoond in aanvullende experimenten. Andere onderzoekers hebben vergelijkbare resultaten bereikt met berichten, waaronder woordenlijsten en muzikale melodieën.

Theorieën van selectieve aandacht

Theorieën van selectieve aandacht hebben de neiging zich te concentreren op het moment waarop stimuleringsinformatie wordt behandeld, ofwel vroeg in het proces of laat.

Broadbent's filtermodel

Een van de eerste theorieën van aandacht was het filtermodel van Donald Broadbent. Voortbouwend op het onderzoek uitgevoerd door Cherry, gebruikte Broadbent een informatieverwerkingsmetafoor om menselijke aandacht te beschrijven. Hij suggereerde dat onze capaciteit om informatie te verwerken beperkt is in termen van capaciteit, en onze selectie van te verwerken informatie vindt al vroeg plaats in het perceptuele proces.

Om dit te doen, gebruiken we een filter om te bepalen aan welke informatie aandacht moet worden besteed. Alle stimuli worden eerst verwerkt op basis van fysieke eigenschappen die kleur, luidheid, richting en pitch bevatten. Onze selectieve filters laten dan bepaalde stimuli door voor verdere verwerking terwijl andere stimuli worden afgewezen.

Treisman's dempingstheorie

Treisman opperde dat hoewel de basisaanpak van Broadbent correct was, dit niet kon verklaren waarom mensen nog steeds de betekenis van bijgehouden berichten kunnen verwerken. Treisman stelde voor dat aandacht in plaats van een filter werkt door een verzwakker te gebruiken die een stimulus identificeert op basis van fysieke eigenschappen of door betekenis.

Zie de verzwakker als een volumeregelaar: u kunt het volume van andere informatiebronnen verlagen om een ​​enkele informatiebron bij te wonen. Het "volume" of de intensiteit van die andere stimuli kan laag zijn, maar ze zijn nog steeds aanwezig.

In experimenten toonde Treisman aan dat deelnemers nog steeds de inhoud van een bericht zonder toezicht konden identificeren, wat aangeeft dat ze in staat waren de betekenis van zowel de bijgehouden als onbewaakte berichten te verwerken.

Geheugenselectie modellen

Andere onderzoekers waren ook van mening dat het model van Broadbent onvoldoende was en dat de aandacht niet alleen op de fysieke eigenschappen van een stimulus was gebaseerd. Het cocktailparty-effect dient als een goed voorbeeld. Stel je voor dat je op een feestje bent en aandacht schenkt aan het gesprek tussen je vriendengroep. Plots hoor je je naam genoemd door een groep mensen in de buurt. Ook al was je niet aanwezig bij dat gesprek, een eerder onbeantwoorde stimulus greep meteen je aandacht op basis van betekenis in plaats van fysieke eigenschappen.

Volgens de geheugenselectietheorie van aandacht passeren zowel bijgewoonde als onbeheerde berichten het initiële filter en worden ze vervolgens in een tweede fase gesorteerd op basis van de werkelijke betekenis van de inhoud van het bericht. Informatie waar we aandacht aan besteden op basis van betekenis, wordt vervolgens doorgegeven aan kortetermijngeheugen.

Bronnen Theorieën van Selectieve Aandacht

Meer recente theorieën hebben de neiging zich te concentreren op het idee dat aandacht een beperkte hulpbron is en hoe die middelen worden verdeeld tussen concurrerende informatiebronnen. Dergelijke theorieën stellen voor dat we een vaste hoeveelheid aandacht beschikbaar hebben en dat we dan moeten kiezen hoe we onze beschikbare aandachtsreserves toewijzen aan meerdere taken of evenementen.

"De aandachtstheorie theorie is zwaar bekritiseerd als overdreven breed en vaag, inderdaad, het staat misschien niet op zichzelf om alle aspecten van aandacht uit te leggen, maar het is een aanvulling op filtertheorieën," suggereert Robert Sternberg in zijn tekst, "Cognitive Psychology," in het samenvatten van de verschillende theorieën van selectieve aandacht. "Filter en bottleneck theorieën van aandacht lijken meer geschikte metaforen te zijn voor concurrerende taken die aandachtsonafhankelijk lijken te zijn ... Resourcetheorie lijkt een betere metafoor te zijn voor het verklaren van de verschijnselen van verdeelde aandacht voor complexe taken."

Waarnemingen

Verschillende factoren kunnen de selectieve aandacht in gesproken berichten beïnvloeden. De locatie waar het geluid vandaan komt, kan een rol spelen. Je hebt bijvoorbeeld waarschijnlijk meer aandacht voor een gesprek dat vlak naast je plaatsvindt in plaats van een meter verderop.

In zijn tekst, 'The Psychology of Attention', zegt professor in de psychologie Harold Pashler dat het simpelweg aanbieden van boodschappen aan verschillende oren niet zal leiden tot de selectie van de ene boodschap boven de andere. De twee berichten moeten een soort van niet-overlapping in de tijd hebben om selectief over elkaar te kunnen worden gevolgd. Zoals eerder vermeld, kunnen veranderingen in toonhoogte ook een rol spelen bij selectiviteit.

Het aantal auditieve selecties dat moet worden afgestemd om er een bij te houden, kan het proces bemoeilijken. Stel je voor dat je in een overvolle ruimte bent en dat er overal om je heen veel verschillende gesprekken plaatsvinden. Selectief aanwezig zijn op slechts een van die auditieve signalen kan heel moeilijk zijn, zelfs als het gesprek in de buurt plaatsvindt.

Leer meer over hoe aandacht werkt, enkele dingen die je kunt doen om je aandacht te verbeteren, en waarom we soms missen wat voor ons ligt.