De psychologie van het vergeten en waarom het geheugen faalt

Vergeten is een al te vaak onderdeel van het dagelijks leven. Soms zijn deze geheugenslips eenvoudig en tamelijk onschadelijk, zoals het vergeten om een ​​telefoongesprek te beantwoorden. Soms kan vergeten veel afschuwelijker zijn en zelfs ernstige gevolgen hebben, zoals een ooggetuige die belangrijke details over een misdaad vergeet.

Waarom vergeten we het? Van het vergeten waar je je sleutels hebt achtergelaten tot het vergeten om een ​​telefoontje terug te sturen, zijn geheugenstoringen bijna dagelijks. Vergeten is zo gewoon dat je waarschijnlijk op talloze methoden vertrouwt om je te helpen belangrijke informatie te onthouden, zoals het noteren van notities in een dagelijkse planner of het plannen van belangrijke gebeurtenissen in de agenda van je telefoon.

Terwijl je verwoed op zoek bent naar je ontbrekende autosleutels, kan het lijken alsof de informatie over waar je ze achterlaat permanent uit je geheugen is verdwenen. Vergeten gaat echter over het algemeen niet over het daadwerkelijk verliezen of wissen van deze informatie uit uw langetermijngeheugen. Vergeten houdt meestal een fout in het ophalen van het geheugen in. Hoewel de informatie zich ergens in uw langetermijngeheugen bevindt, kunt u deze niet echt terugvinden en onthouden.

Waarom tijd zo'n belangrijke rol speelt bij het vergeten

Psycholoog Hermann Ebbinghaus was een van de eersten die het vergeten wetenschappelijk had onderzocht. In experimenten waarin hij zichzelf als onderwerp gebruikte, testte Ebbinghaus zijn geheugen met behulp van drieletterige onzinlettergrepen. Hij vertrouwde op zulke onzinnige woorden omdat het gebruik van eerder bekende woorden zou hebben gehad dat hij zijn bestaande kennis en associaties in zijn geheugen had getrokken.

Om nieuwe informatie te testen, testte Ebbinghaus zijn geheugen gedurende een periode van 20 minuten tot 31 dagen. Vervolgens publiceerde hij zijn bevindingen in 1885 in Geheugen: een bijdrage aan de experimentele psychologie.

Zijn resultaten, uitgezet in wat bekend staat als de Ebbinghaus-vergeetcurve, onthulden een relatie tussen vergetelheid en tijd. In eerste instantie gaat informatie vaak heel snel verloren nadat het is geleerd. Factoren zoals hoe de informatie werd geleerd en hoe vaak het werd gerepeteerd spelen een rol in hoe snel deze herinneringen verloren gaan.

De vergeetcurve toonde ook aan dat vergeten niet verder achteruitgaat totdat alle informatie verloren is. Op een gegeven moment wordt de hoeveelheid vergeten levels uitgeschakeld. Wat betekent dit precies? Het geeft aan dat informatie die is opgeslagen in het langetermijngeheugen verrassend stabiel is.

Hoe Vergeten te meten

Soms lijkt het erop dat informatie is vergeten, maar zelfs een subtiel signaal kan helpen om het geheugen te activeren. Stel je voor de laatste keer dat je een examen voor school hebt afgelegd. Hoewel je je aanvankelijk misschien vergeetachtig en onvoorbereid voelde, heeft het bekijken van de informatie op de test waarschijnlijk geholpen bij het ophalen van informatie waarvan je misschien niet wist dat je het je zelfs herinnerde.

Dus hoe weten we wanneer iets is vergeten?

Er zijn een paar verschillende manieren om dit te meten:

• Terugroepen: Mensen die gevraagd zijn iets te onthouden, zoals een lijst met termen, kunnen worden gevraagd om de lijst uit het geheugen op te roepen. Door te zien hoeveel items worden onthouden, kunnen onderzoekers vaststellen hoeveel informatie is vergeten. Deze methode kan het gebruik van een gratis terugroepactie (items zonder hints oproepen) of een herinnering (met behulp van hints om herinneringen te activeren) oproepen.
• Erkenning: Deze methode omvat het identificeren van informatie die eerder is geleerd. Bij een toets kunnen studenten bijvoorbeeld herkennen in welke termen ze hebben geleerd in een hoofdstuk van hun toegewezen literatuur.

Dus, waarom vergeten we? 

Natuurlijk kunnen veel factoren bijdragen aan vergeten. Soms wordt u afgeleid als u nieuwe informatie leert, wat kan betekenen dat u de informatie nooit lang genoeg bewaard om het later te onthouden. Bekende herinnering-onderzoeker Elizabeth Loftus heeft voorgesteld voor de belangrijkste verklaringen voor waarom vergeten gebeurt.

De vier belangrijkste redenen om te vergeten dat ze citeert zijn:

• Ophaling mislukt
• inmenging
• Niet opslaan
• Gemotiveerd vergeten

Enkele van de belangrijkste theorieën over vergeten zijn:

The Interference Theory

Wat heb je dinsdagavond van vorige week gegeten? Is dat moeilijk te herinneren? Als iemand je die vraag woensdagochtend had gesteld, dan had je waarschijnlijk geen probleem gehad om je te herinneren aan wat je de vorige avond voor het avondeten had gegeten. Maar terwijl de tussenliggende dagen voorbijgaan, beginnen de herinneringen aan alle andere maaltijden die u sindsdien hebt gegeten, zich te bemoeien met uw herinnering aan die ene maaltijd. Dit is een goed voorbeeld van wat psychologen de interferentietheorie van vergeten noemen.

Volgens de interferentietheorie is vergeten het resultaat van verschillende herinneringen die met elkaar interfereren. Het is moeilijk om te onthouden wat er gebeurde op een gemiddelde schooldag twee maanden geleden, omdat er sindsdien zoveel andere dagen hebben plaatsgevonden. Hoe meer dezelfde twee of meer gebeurtenissen met elkaar verband houden, des te waarschijnlijker wordt interferentie.

Unieke en onderscheidende gebeurtenissen hebben echter minder kans op interferentie. Je promo op de 12e klas, het afstuderen op de middelbare school, het huwelijk en de geboorte van je eerste kind zullen veel eerder worden teruggeroepen omdat het unieke evenementen zijn - dagen als geen ander.

Interferentie speelt ook een rol in wat bekend staat als de serieel positie-effect, of de neiging om de eerste en laatste items van een lijst terug te roepen.

Stel je bijvoorbeeld eens voor dat je een boodschappenlijstje hebt opgeschreven, maar vergat deze mee te nemen naar de winkel. Naar alle waarschijnlijkheid zult u waarschijnlijk de eerste en laatste items op uw lijst gemakkelijk kunnen oproepen, maar u zou veel van de items in het midden misschien vergeten. Het eerste wat je opgeschreven hebt en het laatste dat je opgeschreven hebt, onderscheidt zich duidelijker, terwijl het vierde en zevende item zo op elkaar lijken dat ze met elkaar interfereren..

Er zijn twee basistypen van interferentie die kunnen optreden:

• Retroactieve interferentie gebeurt wanneer nieuw verworven informatie interfereert met oude herinneringen. Een docent die bijvoorbeeld aan het begin van een schooljaar de namen van haar nieuwe klas leert, kan het moeilijker vinden om de namen van de studenten in haar klas van vorig jaar te onthouden. De nieuwe informatie verstoort de oude informatie.
• Proactieve interferentie treedt op wanneer eerder geleerde informatie het moeilijker maakt om nieuwe herinneringen te vormen. Een nieuw telefoonnummer of een kastcombinatie leren is misschien moeilijker, bijvoorbeeld omdat je herinneringen aan je oude telefoonnummer en combinatie de nieuwe informatie verstoren.

Het volledig elimineren van interferentie is onmogelijk, maar er zijn een paar dingen die u kunt doen om de effecten ervan te minimaliseren. Een van de beste dingen die u kunt doen, is nieuwe informatie oefenen om deze beter te binden aan het geheugen. In feite bevelen veel experts aan overlearning belangrijke informatie, waarbij het materiaal steeds opnieuw wordt gerepeteerd totdat het perfect en zonder fouten kan worden gereproduceerd.

Een andere tactiek om interferentie te bestrijden, is om je routine te veranderen en te voorkomen dat je hetzelfde materiaal van achteren naar achteren bestudeert. Probeer bijvoorbeeld niet om woordenschattermijnen voor uw Spaanse taalcursus te bestuderen, direct na het bestuderen van de voorwaarden voor uw Duitse les. Verdeel het materiaal en schakel elke studietijd over naar een heel ander onderwerp.

Slaap speelt ook een essentiële rol in de geheugenvorming. Onderzoekers suggereren dat slapen nadat je iets nieuws hebt geleerd, een van de beste manieren is om nieuwe herinneringen om te zetten in duurzame herinneringen.

De vervaltheorie van het vergeten

Volgens de spoortheorie van het geheugen resulteert de vorming van nieuwe herinneringen in fysieke en chemische veranderingen in de hersenen die resulteren in een geheugen 'trace'. Informatie in het kortetermijngeheugen duurt ongeveer 15 tot 30 seconden en als deze niet wordt gerepeteerd, vervaagt het geheugen van het neurochemische geheugen snel.

Volgens de spoorvervaltheorie van vergeten, hebben de gebeurtenissen die plaatsvinden tussen de vorming van een geheugen en het oproepen van het geheugen geen invloed op het terugroepen. In plaats daarvan stelt de spoortheorie voor dat de tijdsduur tussen het geheugen en de herinnering aan die informatie bepaalt of de informatie zal worden bewaard of vergeten. Als het tijdsinterval kort is, wordt meer informatie teruggehaald. Als een langere tijdsperiode verstrijkt, wordt meer informatie vergeten en wordt het geheugen slechter.

Het idee dat herinneringen na verloop van tijd vervagen, is nauwelijks nieuw. De Griekse filosoof Plato suggereerde meer dan 2500 jaar geleden zoiets. Later ondersteunde experimenteel onderzoek door psychologen zoals Ebbinghaus deze theorie.

Een van de problemen met deze theorie is dat het moeilijk is om aan te tonen dat tijd alleen verantwoordelijk is voor dalingen in het terugroepen. In praktijksituaties zullen er veel dingen gebeuren tussen het vormen van een herinnering en het terughalen van die informatie.

Een student die bijvoorbeeld iets leert in de klas, kan honderden unieke en individuele ervaringen hebben tussen het leren van die informatie en het moeten onthouden op een examen.

Was het vergeten van de datum dat de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog begon vanwege de lange tijd tussen het leren van de datum in je Amerikaanse geschiedenisklasse en het erop getest worden, of speelde de veelheid van informatie die tijdens dat tijdsinterval werd verworven een rol? Het testen van dit kan buitengewoon moeilijk zijn, omdat het bijna onmogelijk is om alle informatie te verwijderen die van invloed zou kunnen zijn op het creëren van het geheugen en het oproepen van het geheugen..

Een ander probleem met vervaltheorie is dat het niet verklaart waarom sommige herinneringen zo snel vervagen terwijl anderen blijven hangen. Nieuwigheid is een factor die een rol speelt in de reden waarom sommige dingen worden onthouden terwijl anderen worden vergeten.

Je bent bijvoorbeeld meer geneigd je eerste schooldag te onthouden dan alle tussenliggende dagen er tussen en afstuderen. Die eerste dag was nieuw en opwindend, maar de volgende dagen lijken waarschijnlijk vrij veel op elkaar.

The Retrieval Failure Theory

Soms zijn de herinneringen er, we kunnen er gewoon geen toegang toe krijgen. Twee van de belangrijkste redenen voor dit falen bij het ophalen van het geheugen zijn gerelateerd aan coderingsfouten en het ontbreken van ophaalinstructies. Een veel voorkomende reden waarom we informatie niet onthouden, is omdat het nooit in de plaats kwam van een langetermijngeheugen. Probeer deze bekende demonstratie die voor het eerst werd gebruikt door onderzoekers Nickerson en Adams. Probeer vanuit het geheugen de achterkant van een cent te tekenen. Als u klaar bent, vergelijkt u uw tekening met een echte cent.

Ben je verrast door hoe slecht je je herinnerde hoe de achterkant van een penny eruit ziet? Hoewel je waarschijnlijk een goed idee had over de algehele vorm en kleur, waren de werkelijke details waarschijnlijk vrij wazig. Waarom?

Omdat je niet echt hoeft te weten hoe de achterkant van een cent eruit ziet om het te onderscheiden van andere munten, concentreer je je echt alleen op de informatie die je wel nodig hebt: de totale grootte, vorm en kleur van de munt. Je kunt je niet herinneren hoe de achterkant van een cent eruit ziet, omdat die informatie nooit echt in het geheugen is gecodeerd.

De Cue-afhankelijke Theorie van Vergeten

Andere onderzoekers hebben gesuggereerd dat soms informatie daadwerkelijk in het geheugen aanwezig is, maar dat deze niet kan worden opgeroepen, tenzij er ophaal aanwijzingen zijn. Deze aanwijzingen zijn elementen die aanwezig waren op het moment dat het eigenlijke geheugen werd gecodeerd.

Het kan bijvoorbeeld gemakkelijker zijn om de details van uw eerste afspraak met uw partner te onthouden als u dezelfde geur ruikt die uw partner op die eerste date droeg. De ophaalinstructie (het parfum) was aanwezig toen dat geheugen werd gemaakt, dus opnieuw ruiken kan het ophalen van die herinneringen activeren.

Laatste gedachten

Talloze theorieën bestaan ​​om uit te leggen hoe en waarom we vergeten. In veel situaties kunnen verschillende van deze verklaringen verklaren waarom we ons dat niet kunnen herinneren. Het verstrijken van de tijd kan herinneringen moeilijk toegankelijk maken (verval theorie), terwijl de overvloed aan informatie die om onze aandacht wedijvert de concurrentie tussen oude en nieuwe herinneringen kan creëren (interferentietheorie).

Hoewel vergeten gewoon een deel van het leven is, zijn er een aantal dingen die we kunnen doen om onze herinneringen te verbeteren en beter te worden in het herinneren van informatie. Bekijk vervolgens enkele van de verschillende dingen die u nu kunt doen om uw geheugen te verbeteren.