Hoe UTI's worden gediagnosticeerd

Diagnose van urineweginfecties (UTI's) omvat meestal de analyse van een urinemonster, maar in sommige gevallen kunnen beeldvormende tests worden gebruikt.
Elk jaar zijn UTI's verantwoordelijk voor maar liefst 8,1 miljoen bezoeken aan zorgverleners. Hoewel UTI's heel wat pijn en ongemak kunnen veroorzaken, is het zoeken naar een diagnose de eerste stap naar verlichting. Bovendien kunnen UTI-diagnose en daaropvolgende behandeling u beschermen tegen potentieel ernstige complicaties, zoals permanente nierbeschadiging.

At-Home testen

Een aantal over-the-counter producten kan u helpen om zelf een UTI te testen, meestal door een peilstok in uw urinestraal te houden en vervolgens de teststrip te controleren op veranderingen.
Hoewel deze testsets voor thuisgebruik populair zijn bij mensen met terugkerende UTI's, zijn ze lang niet zo betrouwbaar als de diagnostische hulpmiddelen die worden gebruikt door medische professionals.
Daarom is het belangrijk om meteen naar uw arts te gaan als u last hebt van UTI-symptomen, zoals pijn of brandend urineren, koorts en de drang om vaak te plassen..

Labs en tests

Als u uw arts ziet om een ​​mogelijke UTI te diagnosticeren, moet u waarschijnlijk een urinemonster verstrekken.
Om ervoor te zorgen dat het monster steriel is, wordt de urine vaak verzameld volgens een proces dat "de schone vangstmethode" wordt genoemd. U krijgt een antiseptisch reinigingsblokje om uw genitale gebied schoon te maken voordat u het urinemonster verstrekt. Zoals bij alle urinemonsters, moet uw verzamelcontainer voorzien zijn van markeringen om de hoeveelheid urine aan te geven die nodig is voor de analyse.
In tegenstelling tot veel andere diagnostische tests (zoals bloedonderzoeken), is het meestal niet nodig om te vasten of andere speciale instructies in voorbereiding te volgen.
Urinemonsters worden gebruikt om de volgende soorten diagnostische tests uit te voeren.

urineonderzoek

Gedefinieerd als het fysisch, chemisch en microscopisch onderzoek van urine, houdt urinalyse in dat de urine wordt gecontroleerd op infectie-veroorzakende bacteriën en andere stoffen. Deze stoffen kunnen nitrieten bevatten, die de aanwezigheid van een UTI kunnen signaleren. Terwijl urine normaal gesproken chemicaliën bevat die bekend staan ​​als nitraten, kunnen die chemicaliën in nitrieten veranderen als bacteriën uw urinewegen binnendringen.
Tijdens urinalyse zal uw zorgverlener ook kijken naar het aantal witte bloedcellen in uw urine. Een hoog aantal witte bloedcellen in de urine is vaak een indicatie voor een infectie.
Volgens het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services kan urinalyse het grootste deel van de tijd een infectie diagnosticeren.

Urinecultuur

Ook wel bekend als een 'bacteriekweektest', wordt vaak een urinecultuur gebruikt als vervolg op urine-analyse. Met behulp van een urinecultuur kan uw zorgverlener de specifieke bacteriën identificeren die uw UTI veroorzaken en op zijn beurt het meest effectieve antibioticum selecteren om in de behandeling te gebruiken.
Een urinecultuur omvat het nemen van een deel van uw urinemonster en het plaatsen ervan in een speciale omgeving in het laboratorium om celgroei te bevorderen. In aanwezigheid van een infectie zullen de bacteriën die de infectie veroorzaken zich snel gaan vermenigvuldigen.
Hoewel de resultaten meestal binnen een paar dagen beschikbaar zijn, kan het enkele dagen of langer duren voordat bepaalde langzaam groeiende bacteriën worden geanalyseerd.

In beeld brengen

Als uw UTI-symptomen niet verdwijnen, zelfs na de behandeling, kunnen verdere testen bepalen of er andere problemen zijn in uw urinewegen. Deze verdere tests omvatten het gebruik van beeldvormingstechnieken, die afbeeldingen van uw urinewegen bieden. Dergelijke tests kunnen ook worden gebruikt om urinewegafwijkingen te identificeren bij mensen die vaak last hebben van UTI's.
Beeldvormingstests die worden gebruikt om urinewegproblemen te diagnosticeren omvatten ultrasone trillingen, computertomografie (CT) -scans en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI).
Bij de diagnose van frequente urineweginfecties (of onderliggende medische problemen bij mensen met UTI's) voeren artsen soms een imaging-test uit die bekend staat als een cystoscopie.

cystoscopie

Het wordt uitgevoerd door urologen (medische specialisten die zich op de urinewegen richten) en cystoscopie gebruikt een lang, dun instrument om in uw urethra en blaas te kijken. Dit instrument wordt een cystoscoop genoemd en heeft aan één kant een oculair, een buis in het midden en een kleine lens en licht aan het andere uiteinde van de buis.
De cystoscoop geeft gedetailleerde afbeeldingen van de bekleding van de urethra en de blaas, die beide deel uitmaken van de urinewegen.
Voorbereiding op de procedure
Hoewel het misschien niet nodig is om een ​​speciale voorbereiding voor uw cystoscopie uit te voeren, kan uw arts u vragen voorafgaand aan de test veel vloeistof te drinken. In sommige gevallen moet u tijdelijk stoppen met het gebruik van bepaalde medicijnen (zoals bloedverdunners).
Wat zal er gebeuren
Bij gebruik om een ​​UTI te diagnosticeren, duurt cystoscopie ongeveer 15 tot 30 minuten. De test wordt doorgaans uitgevoerd tijdens een kantoorbezoek of in een polikliniek of ziekenhuis. Om ongemak te voorkomen, zal uw uroloog een anesthesiegel rond de opening van de urethra aanbrengen (of een lokaal anestheticum injecteren in de urethra).
Voor vrouwen wordt cystoscopie uitgevoerd met de patiënt op haar rug liggend met haar knieën omhoog en uit elkaar gespreid. Mannelijke patiënten kunnen op hun rug liggen of een zittende houding aannemen.
Zodra de verdoving effect heeft gehad, zal uw uroloog de tip van de cystoscoop voorzichtig in uw urethra steken en dan langzaam door de urethra en in de blaas glijden.
Om een ​​duidelijk zicht op de blaaswand te krijgen, wordt zoutoplossing gebruikt om de blaas te vullen en te strekken. (Opgemerkt moet worden dat dit deel van de procedure enig ongemak of de drang om te urineren kan veroorzaken.)
Wanneer uw uroloog klaar is met het onderzoeken van uw urethra en blaas, kan hij of zij de zoutoplossing uit uw blaas verwijderen, of u vragen uw blaas leeg te maken door te urineren.
Na de zorg
Na een cystoscopie kunt u tijdens het urineren problemen ervaren als een licht brandend gevoel of ongemak in uw blaas- of niergebied. Sommige patiënten zien ook kleine hoeveelheden bloed in hun urine of voelen de behoefte vaker of dringend te urineren. Als deze problemen langer dan 24 uur aanhouden, raadpleeg dan uw arts.
U moet ook medische hulp inroepen als u symptomen ervaart zoals het onvermogen om te plassen, ondanks het gevoel van een volle blaas, fel rode urine of bloedstolsels in de urine, ernstig ongemak of koorts..
Het nemen van een warm bad of het gebruik van vrij verkrijgbare pijnstillers kan het ongemak na de cystoscopie verlichten.

Differentiële diagnose

UTI's kunnen tekens en symptomen veroorzaken die lijken op die van andere problemen met de urinewegen. De volgende voorwaarden worden vaak overwogen wanneer u wordt geëvalueerd voor een mogelijke UTI:

• Bacteriële vaginose
• Kanker van de blaas of urinewegen
• Cystitis
• Interstitiële cystitis
• Overactieve blaas
• pyelonefritis
• Seksueel overdraagbare infectie
• Urethrale diverticulum
• vaginitis

Uw arts kan een onderscheid maken tussen deze met behulp van de diagnostische tests die hierboven zijn beschreven.
Het wegwerken van een UTI