Behandeling van polycystische nierziekte
Wanneer een patiënt leert over hun diagnose van PKD, is de eerste vraag die naar voren komt of het behandelbaar is. Voordat we kunnen begrijpen welke behandeling zou kunnen werken om de ziekte te vertragen, is een korte omweg naar de rol van een hormoon ADH of het antidiuretisch hormoon (ook bekend als vasopressine) noodzakelijk.
De rol van ADH in PKD
ADH hielp het leven evolueren van oceanen naar het land, eeuwen geleden. Als het niet voor ADH was, zouden veel levende organismen niet bestand zijn tegen de harde uitdrogende invloed van het warmere landoppervlak onder een brandende zon.Geproduceerd door een deel van de hersenen, de "hypothalamus", is ADH een hormoon dat inwerkt op de nier en ervoor zorgt dat het water vasthoudt en conserveert. Het is wat urine er donker en geconcentreerd uitziet als je niet genoeg water hebt gehad om te drinken of een dag buiten in de hete zon hebt doorgebracht. Het kan daarom van invloed zijn hoeveel water moet worden uitgescheiden en hoeveel moet worden "gerecycleerd" om aan onze behoeften te voldoen (afhankelijk van andere factoren, waaronder onze waterinname en zelfs de omgevingstemperatuur).
Hoe past ADH in de discussie over CKD? Studies hebben aangetoond dat ADH een van de belangrijkste promotoren is van cystgroei (de reden voor nierfalen) bij PKD. Met andere woorden, als je op een of andere manier de ADH-niveaus zou kunnen verlagen of de actie tegen de cysten zou kunnen blokkeren, zou het mogelijk kunnen zijn de cystegroei en de onverbiddelijke progressie van PKD te vertragen..
Huidige behandelingsopties
Het begrijpen van de rol van ADH helpt bij het begrijpen van de beschikbare behandelingsopties en waarom ze zouden kunnen werken, van verhoogde wateropname tot geavanceerde medicijnen.- Verhoogde wateropname: Hoe eenvoudig dit ook klinkt, drinkwater is een effectieve manier om het ADH-gehalte laag te houden. ADH-niveaus stijgen als je begint uitgedroogd te raken. Dit zal de dorstreactie veroorzaken, waardoor u wat water drinkt, wat zal leiden tot verlaagde ADH-waarden. In dit geval is het de bedoeling om ADH constant laag te houden door ADH te voorkomen. Er wordt verondersteld dat dit de progressie van PKD zou kunnen vertragen. Hoe effectief en zinvol dat in reële termen is, is echter nog steeds de vraag.
- Beheer van complicaties: In afwezigheid van andere specifieke behandelingen die momenteel beschikbaar zijn, zijn we beperkt tot het beheersen van de complicaties van PKD. Deze omvatten hoge bloeddruk, nierinfecties, nierstenen en abnormale elektrolyten. Hoge bloeddruk wordt behandeld met behulp van specifieke medicijnen die worden genoemd ACE-remmers of ARB's. Verhoogde inname van water kan ook helpen bij het verminderen van het risico op twee andere belangrijke PKD-gerelateerde complicaties: nierinfecties en nierstenen.
Toekomstige behandelingsopties
Ons begrip van de rol van ADH bij verslechtering van PKD heeft geleid tot veelbelovend onderzoek dat meer concrete behandelingsmogelijkheden zou kunnen bieden dan de hierboven beschreven 'pleister-hulp'-interventies. Het huidige onderzoek is gericht op het vinden van geneesmiddelen die de werking van ADH zouden kunnen blokkeren en daarom voorkomen dat cysten groter worden (aangezien cystegroottetoename de kern is van nierfalen bij PKD-patiënten).Hier zijn een paar voorbeelden:
- tolvaptan: Dit is een medicijn dat oorspronkelijk was goedgekeurd voor de behandeling van lage natriumspiegels en werkt door de site (de V2-receptor) te blokkeren waaraan ADH normaal zou hechten in de nier (denk aan de V2-receptor als het "sleutelgat" waaraan ADH moet hechten, terwijl tolvaptan de "valse sleutel" is die wanneer aanwezig zal voorkomen dat dit gebeurt).
- De goed gepubliceerde TEMPO-studie heeft een potentiële klinische toepassing van tolvaptan bij het vertragen van de nierfunctiestoornis bij PKD aangetoond. Het mechanisme lijkt de groei van het nierenvolume te vertragen, wat leidt tot een afname van de nierfunctie gedurende een periode van drie jaar. Tolvaptan heeft de FDA's zegeningen in de VS nog niet ontvangen voor de behandeling van PKD, deels vanwege zorgen over de effecten op de lever. Het is al goedgekeurd voor de behandeling van PKD in sommige andere delen van de wereld).
- octreotide: Dit is een langwerkende synthetische versie van een hormoon genaamd somatostatine. Een proef in 2005 meldde voor het eerst dat een zes maanden durende behandeling met somatostatine de cystegroei zou kunnen vertragen. Hoewel we weten dat de afname van de nierfunctie bij PKD de cystegroei volgt, stopte het onderzoek met te zeggen dat het vertragen van de cystegroei in dit geval zou vertalen in klinisch zinvolle nierbescherming..
- Toen zagen we in 2013 de resultaten van de ALADIN-studie gepubliceerd in de Lancet. Deze studie had een langere follow-up periode dan de vorige studies en wees op een significant lager niervolume bij patiënten behandeld met octreotide na een jaar follow-up, maar niet na drie jaar..
- Gezien de gegevens die we tot nu toe hebben, lijkt het erop dat octreotide een potentiële rol zou kunnen spelen bij de behandeling van PKD. Om de een of andere reden lijkt het erop dat octreotide de groei van het niervolume over een jaar vertraagt, maar de effecten worden op de lange termijn onbeduidend. Vanzelfsprekend zijn meer omvattende onderzoeken naar harde data voor de lange termijn nodig.
