Behandeling van psychomotorische agitatie bij bipolaire stoornis
Psychomotorische agitatie is een toename van doelloze lichaamsbeweging die vaak gepaard gaat met depressieve en manische episodes van een bipolaire stoornis. Het is een klassiek symptoom dat de meeste mensen gemakkelijk associëren met manie: rusteloosheid, pacing, tikken op vingers, zinloos rondrennen of abrupt starten en stoppen van taken. Hoewel psychomotorische agitatie vele vormen kan aannemen en in ernst kan variëren, is het een indicatie van een mentale spanning die niet kan worden beheerd en een die zich fysiek manifesteert met hectische activiteit.
Oorzaken
Hoewel de aandoening niet goed wordt begrepen, erkennen we wel dat psychomotorische agitatie een integraal kenmerk is van niet alleen een bipolaire stoornis, maar ook andere mentale en fysiologische omstandigheden, zoals:
- Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
- Paniekaanvallen
- Angststoornis
- Alcoholopname
- Claustrofobie
- ziekte van Parkinson
- Traumatische hersenschade
- zwakzinnigheid
- Psychoactief drugsgebruik
Psychomotorische agitatie bij bipolaire stoornis
De kenmerken van psychomotorische agitatie kunnen soms subtiel veranderen, gebaseerd op het type episode dat een bipolair individu ervaart:
- Tijdens een manische aflevering, psychomotorische agitatie gaat meestal gepaard met racistische gedachten of 'vlucht van ideeën'. Wanneer dit gebeurt, worden gedachten en emoties vaak zo overweldigend dat ze letterlijk worden gekanaliseerd in fysieke beweging. Deze agitatie gaat meestal gepaard met iets dat bekend staat als onder druk staande spraak, een soort uitzinnig, snelvuur praten dat kan grenzen aan brabbelen.
- Tijdens een manische of hypomanische episode met gemengde kenmerken, mensen met een bipolaire stoornis zullen een depressie ervaren naast de opwinding en angst die gepaard gaat met manie. Het is een periode van verhoogde kwetsbaarheid waarbij een persoon geïrriteerder en emotioneler kwetsbaar lijkt dan tijdens een manische fase.
- Tijdens een depressieve episode, agitatie lijkt in tegenspraak met de emotionele toestand, maar is in feite een gemeenschappelijk kenmerk van deze fase. In plaats van een uitdrukking van manisch gedrag, wordt psychomotorische agitatie gevoed door de angst en hulpeloosheid die inherent aanwezig is tijdens een ernstige depressie.
Behandeling
Bij psychomotorische agitatie is het belangrijk om alle mogelijke oorzaken te onderzoeken voordat medicatie wordt voorgeschreven om het te behandelen. In sommige gevallen kunnen de medicijnen die worden gebruikt om stemmingen tijdens een depressie te stabiliseren, extreme angst veroorzaken en in sommige gevallen zelfs zelfmoordgedachten..
Op andere momenten kan een reactie, een naastliggende aandoening of een ziekte die niet gerelateerd is aan een bipolaire stoornis, zijn geactiveerd. Uiteindelijk is het belangrijk om nooit aannames te doen, of je nu de persoon bent met een bipolaire stoornis of een geliefde die omgaat met de soms extreme emotionele veranderingen.
Zodra alle andere problemen zijn uitgesloten, zal de behandeling zich richten op de geleidelijke vermindering van angst met medicatie, counseling, zelfhulptechnieken of een combinatie van het bovenstaande.
Anticonvulsiva of stemmingsstabiliserende geneesmiddelen kunnen in het bijzonder behulpzaam zijn tijdens een manische fase. Daarentegen kunnen atypische antipsychotica vaak helpen bij agitatie tijdens een depressieve episode. Anti-angst medicijnen zoals benzodiazepines kunnen worden voorgeschreven om gegeneraliseerde angst te helpen beheersen.
Naast medicamenteuze behandeling, wordt cognitieve (praat) therapie als belangrijk beschouwd bij het behandelen van angststoornissen. Zelfhulptechnieken kunnen meditatie, beweging, yoga, ademhalingsoefeningen, muziektherapie en het vermijden van een emotionele trigger waarvan bekend is dat het angst veroorzaakt.
