Wat is een uroloog?

Een uroloog is een arts die gespecialiseerd is in aandoeningen van de urinewegen van zowel de vrouw als de man en die van de mannelijke voortplantingsorganen. Organen die onder het rijk van een uroloog vallen, omvatten de nieren, bijnieren, urineleider, blaas en urethra, evenals de testikels, bijbal, prostaatklier en penis bij mannen. Deze organen worden gezamenlijk het urogenitaal systeem genoemd.
Urologen behoren tot de meest gewilde medische specialisten in de Verenigde Staten, met voorspelde aantallen volgens 2025 in 2925, volgens een studie uit 2013 in het tijdschrift Urologie. Dit is gedeeltelijk te wijten aan de uitgebreide opleiding die nodig is om een uroloog te worden, die vier jaar undergraduate-studies, vier jaar medische school en vijf jaar in een residentieprogramma voor urologie omvat..
Hoewel urologie is geclassificeerd als een chirurgische specialiteit, is een sterke kennis van de interne geneeskunde, kindergeneeskunde, gynaecologie en andere specialismen nodig om het brede scala aan urogenitale aandoeningen te behandelen.

concentraties

Urologen worden door verschillende mensen op verschillende manieren gezien. Sommigen beschouwen hen als "specialisten voor de gezondheid van mannen" die getraind zijn om onvruchtbaarheid, erectiestoornissen, prostaatproblemen of andere aandoeningen die de mannelijke organen beïnvloeden te behandelen. Anderen beschouwen hen als iemand die u ziet als u een probleem met uw urine heeft dat uw huisarts niet kan behandelen. Beiden zijn correct.
De praktijk van urologie is gericht op de twee systemen die uiteindelijk worden verbonden door de urethra (de buis die urine of sperma uit het lichaam verwijdert). Het is deze fysiologische route die de praktijk grotendeels definieert.
Urologie kan vaak overlappen met andere medische specialiteiten, waaronder gynaecologie, neurologie (aandoeningen van het zenuwstelsel), endocrinologie (hormonale aandoeningen), nefrologie (nieraandoeningen) en oncologie (kanker).
Urologen behandelen niet alleen mannen en vrouwen, maar ook kinderen.

Voorwaarden behandeld

Een uroloog kan een diversiteit aan medische aandoeningen bij zowel vrouwen als mannen diagnosticeren en behandelen. Sommige zijn bekende omstandigheden die persistent of ernstig zijn. Anderen zijn onbekende en gekarakteriseerde symptomen zoals dysurie (pijnlijk urineren), hematurie (bloed in de urine) of urinaire urgentie (de drang om vaak te plassen).
Enkele van de meer algemene urologische aandoeningen zijn:

Acute cystitis (blaasontsteking)
Blaasstenen (ook bekend als vesical calculus)
Inguinale hernia (met betrekking tot de onderbuik)
Interstitiële cystitis (ook bekend als blaaspijn syndroom)
Nierstenen (ook bekend als niercalculus)
pyelonefritis (nierinfectie)
Niercelcarcinoom (nierkanker)
Seksueel overdraagbare infecties (zoals chlamydia of gonorroe)
Overgangscelcarcinoom (blaaskanker)
urethritis (ontsteking van de urethra)
Urine-incontinentie (inclusief bedplassen en overactieve blaas)
Urineweginfecties (algemeen bekend als UTI's)

Urologische aandoeningen bij vrouwen zijn onder andere:

cystocele (een gevallen of verzakte blaas)
Labiale fusie (een aangeboren defect waarbij de binnenste lippen van de vagina samensmelten, zo nu en dan het plassen beïnvloedt)
Postpartum incontinentie (incontinentie na de zwangerschap)

Urologische aandoeningen die mannen beïnvloeden zijn:

Goedaardige prostaathyperplasie (vergrote prostaat)
Erectiestoornissen
epididymitis (ontsteking van de buis die sperma uit de testikel draagt)
epispadias (een aangeboren afwijking waarbij de urethra zich opent op de top van de penis in plaats van op het uiteinde)
hypospadie (een aangeboren afwijking waarbij de urethra zich aan de onderkant van de penis opent)
Mannelijke onvruchtbaarheid
Ziekte van Peyronie (de vorming van littekenweefsel waardoor de penis abnormaal buigt)
Prostaatkanker
prostatitis (prostaatontsteking)
Retrograde ejaculatie (waarbij sperma wordt omgeleid naar de blaas tijdens de ejaculatie)
Testicular kanker
Teelbalverdraaiing (een verdraaide zaadbal)
Ureteroceles (een aangeboren afwijking die de normale stroom van urine van de nieren naar de blaas verhindert)
varicoceles (de vergroting van de aderen in het scrotum)

6 Urologische noodsituaties die kunnen worden behandeld

Procedurele expertise

Een uroloog is getraind om verschillende gereedschappen en technieken te gebruiken om urogenitaal problemen te diagnosticeren en te behandelen. Als u naar een uroloog wordt doorverwezen, zult u waarschijnlijk een lichamelijk onderzoek en andere tests ondergaan om de oorzaak vast te stellen of de aard van de ziekte te karakteriseren..

Fysiek onderzoek

Een lichamelijk onderzoek staat centraal in de diagnose. Afhankelijk van uw symptomen, kan het een onderzoek van de buik, het rectum, de lies of de geslachtsorganen betreffen. Vrouwen met urinaire symptomen ondergaan meestal een bekkenonderzoek, terwijl mannen een digitaal rectaal onderzoek kunnen ondergaan om de prostaatklier manueel te evalueren..
Palpatie (het aanraken van oppervlakkige weefsels) kan een inguinale hernia of testiculaire torsie onthullen, terwijl percussie (het zachte kloppen van weefsel) kan helpen urineretentie te bevestigen.

Bloedtesten

Bloedonderzoeken worden vaak gebruikt om urogenitaal stoornissen te diagnosticeren. De meeste tests zijn niet in staat om rechtstreeks een diagnose te stellen van de ziekte, maar worden eerder gebruikt om de diagnose te ondersteunen. Waaronder:

Alfa-fetoproteïnetest (gebruikt om testiculaire kanker te diagnosticeren)
Blaastumorantigeentest (gebruikt om blaaskanker te detecteren)
Bloedcalciumtest (gebruikt voor screening op nierziekte)
Creatinine en bloed ureum stikstof (BUN) testen (gebruikt om de nierfunctie te meten)
Prostaat-specifieke antigeentest (gebruikt om prostaatkanker te ontdekken)
SOA-screening (gebruikt om seksueel overdraagbare infecties te detecteren)
Testosteron-test (gebruik om lage testosteronniveaus te detecteren)

urine-onderzoek

Urineonderzoek is van cruciaal belang voor de diagnose van urologische aandoeningen. De urineanalyse zou een uitgebreid onderzoek van de kleur, het uiterlijk en de geur van het monster omvatten, evenals een chemische en microscopische analyse.
De chemische analyse zou factoren zoals eiwit en glucose meten, waarvan hoge niveaus een nierziekte of diabetes kunnen suggereren. Verhoogde nitrieten of de aanwezigheid van witte bloedcellen kunnen een bacteriële infectie suggereren. De aanwezigheid van bloed in de urine kan visueel worden gedetecteerd of met een urine-peilstoktest.
Een microscopische analyse kan nuttig zijn bij het detecteren van epitheliale cellen (oppervlaktecellen die gewoonlijk worden afgestoten met nierkanker). Urine-kristallen kunnen ook worden gezien en gebruikt om de aanwezigheid van nierstenen te bevestigen. Een urinekweek kan ook worden uitgevoerd om een bacteriële infectie die anders niet wordt gedetecteerd door bloedonderzoek te bevestigen.

Imaging Studies

Wanneer een probleem niet direct zichtbaar is, zijn er beeldvormingstechnieken die vaak door urologen worden gebruikt. Deze omvatten traditionele en gespecialiseerde technologieën, zoals:

Nier, ureter en blaas (KUB) X-ray (meestal de eerste beeldvormingsstudie uitgevoerd in een evaluatie)
Intraveneus pyelogram (IVP) X-ray (die een geïnjecteerde kleurstof gebruikt om de structuren van de urinewegen te definiëren)
Cystourethrogram ledigen (VCUG) X-ray (uitgevoerd terwijl de blaas zich vult en leegt met een speciale radioactieve vloeistof)
Retrograde urethrogram (een röntgenreeks met contrastkleurstoffen om laesies, verwondingen of de vernauwing van de urethra te detecteren)
ultrageluid (met behulp van geluidsgolven om tumoren, cysten, stenen of de abnormale beweging van de blaas of urethra te detecteren)
Computertomografie (CT) -scan (een berekende röntgentechniek die driedimensionale "plakken" van interne organen creëert)
Magnetic Resonance Imaging (MRI) -scan (die krachtige magnetische golven gebruikt om afbeeldingen met hoge resolutie van zacht weefsel te maken)
Positron emissie tomografie (PET) scan (die radioactieve tracers gebruikt om veranderingen in het metabolisme te detecteren die consistent zijn met kanker)

Andere procedures

Een ander type verkenningsmethode is cystoscopie. Dit is een iets meer invasieve procedure waarbij een lokaal anestheticum de plasbuis moet verdoven voordat er een smalle scoop doorheen wordt ingebracht om de blaas te bekijken.
Urodynamische onderzoeken worden gebruikt om een diagnose te stellen voor het evalueren van incontinentie of urineproblemen in verband met een vergrote prostaat. Het omvat het gebruik van sensoren en meters om de druk, snelheid en hoeveelheid urine te meten die tijdens het urineren wordt geproduceerd.
Sperma-analyse, ook bekend als een seminogram, wordt gebruikt om de hoeveelheid, kwaliteit en beweeglijkheid van sperma te evalueren in een steekproef van ejaculatie sperma.

Chirurgische en niet-chirurgische behandeling

De behandelingen en procedures die worden gebruikt door een uroloog zijn even ver uiteenlopend van het soort behandelde aandoeningen. Als chirurgen worden urologen getraind om delicate en vaak gecompliceerde operaties uit te voeren. Maar ze gebruiken net zo vaak medicijnen, medische hulpmiddelen (zoals pessaria en urethrale inserts) en niet-invasieve bekkenbodemoefeningen om incontinentie te behandelen.
Medicijnen die vaak worden gebruikt bij urologie zijn:

Alpha-blokkers (gebruikt om de hals van de blaas te ontspannen en de urinestroom te verbeteren bij mannen met een vergrote prostaat)
Androgeendeprivatietherapie (gebruikt om mannelijke hormonen te verminderen, zodat ze de groei van prostaatkanker niet verbeteren)
antibiotica (gebruikt om bacteriële infecties te behandelen)
anticholinergica (gebruikt om een overactieve blaas te kalmeren)
Chemotherapie medicijnen (gebruikt om kanker te behandelen)
Myrbetriq (mirabegdron) (een medicijn dat wordt gebruikt om de blaasspieren te ontspannen, zodat de blaas meer urine kan vasthouden)
Fosfodiesterase 5 (PDE5) -remmers (gebruikt voor de behandeling van erectiestoornissen)

Open of laparoscopische ("sleutelgat") chirurgie kan worden gebruikt om hernia's te repareren, een prostatectomie uit te voeren, tumoren te verwijderen of littekens geassocieerd met urethrale vernauwing te elimineren. Lasertherapie wordt vaak gebruikt om urinestenen af te breken, prostaatkankercellen weg te nemen of een vergrote prostaat te verminderen.
Andere meer gecompliceerde operaties, zoals een suburetrale tilband, kunnen worden gebruikt om een verzakte blaas te ondersteunen. Sommige urologen zijn zelfs betrokken bij niertransplantaties.
Urologen voeren ook vaak vasectomieën uit (een vorm van mannelijke sterilisatie) en kunnen soms zelfs een vasectomie omkeren met een operatie.
Merknamen Drugs vaak gebruikt in de urologie

subspecialties

De American Urological Associaton herkent momenteel zeven urologie subspecialisaties:

Urologische oncologie (genito-urinaire kanker)
Calculi (urinaire stenen)
Vrouwelijke urologie
Onvruchtbaarheid
Niertransplantatie
Kinder urologie
Neurourology (met betrekking tot aandoeningen van het zenuwstelsel zoals de ziekte van Parkinson en een beroerte die de urinecontrole beïnvloeden).

Van haar kant erkent de American Board of Urology (ABU), die de standaard voor certificering van de raad bepaalt, pediatrische urologie en vrouwelijke bekkengeneeskunde en reconstructieve chirurgie alleen als geaccrediteerde subspecialismen.

Training en certificering

De stappen om een raad-gecertificeerde uroloog te worden zijn vergelijkbaar met die voor andere chirurgische specialiteiten.
Alle urologen moeten eerst hun postdoctorale opleiding afronden bij een erkende medische school. De toelatingseisen omvatten een bachelordiploma en het slagen voor de Medical Competency Aptitude Test (MCAT).
Hoewel je een medische opleiding met een niet-wetenschappelijke opleiding kunt volgen (zolang je de vereiste wiskunde-, natuur- en geesteswetenschappencursussen hebt voltooid), gaan de meesten met een bacheloropleiding in de chemie, biologie of een verwante wetenschap.
U kunt deelnemen aan een medische school die een doctor in de geneeskunde (MD) of doctor in de Osteopathic Medicine (DO) graad aanbiedt. De eerste twee jaar bestaan voornamelijk uit klaslokaal- of laboratoriumstudies. De tweede twee jaar omvat klinische rotaties in medische faciliteiten om hands-on blootstelling aan verschillende gebieden van de geneeskunde te krijgen.
Na het afstuderen zou je een urologie-residentie gaan doen, waarvan de meeste in september beginnen en vijf jaar duren. Het eerste jaar wordt doorgebracht in algemene chirurgie, met de resterende vier jaar gewijd aan de diagnose en behandeling van urologische aandoeningen, inclusief aangeboren misvormingen en urologische kankers.
Na de voltooiing van de residentie moet je een licentie hebben in de staat waarin je van plan bent te oefenen. U zou dit doen door het Amerikaanse Medical Licensing Examination (USMLE) te halen. Urologen met een DO diploma kunnen kiezen voor het Comprehensive Osteopathic Medical Licensing Exam (COMLEX) in plaats van de USMLE. Sommige staten vereisen ook dat u ook een staatsexamen aflegt.

certificaat

Hoewel dit niet verplicht is, kunt u aan boord van de ABU het tweedelige examen behalen dat door de ABU wordt afgenomen. Het eerste kwalificatie-examen wordt direct na de residentie afgenomen en bestaat uit 300 meerkeuzevragen.
Kandidaten die slagen voor het schriftelijke examen moeten minimaal 16 maanden oefenen voordat ze in aanmerking komen voor het laatste, drieluiksexamen, dat jaarlijks wordt gegeven in Dallas, Texas..
Bestuurscertificering is in wezen een stempel van goedkeuring van uw vaardigheden als uroloog. Het vergroot uw kansen op een baan in een zeer competitief gebied en is vereist voor tewerkstelling in vele ziekenhuis-, academische en onderzoeksfaciliteiten.

Afspraak tips

Hoewel sommige mensen een uroloog zullen zien als hun eerste contactpunt voor een urogenitale aandoening, worden de meeste doorverwezen door hun huisarts of gynaecoloog..
Het is niet ongebruikelijk dat u zich ongemakkelijk voelt bij het ontmoeten van een uroloog, omdat een bezoek gewoonlijk gepaard gaat met onderzoek van de geslachtsorganen en het bekken. Het helpt vaak om deze zorgen met de uroloog te delen wanneer je voor het eerst ontmoet en je te vragen om door de procedures te lopen. Voor sommige mensen is "het breken van het ijs" alles wat nodig is om angsten te overwinnen.

Hoe een uroloog te vinden

Over het algemeen is de beste manier om een uroloog te vinden via een verwijzing van uw huisarts of iemand die u kent. De volgende stap zou zijn om de inloggegevens van de arts te verifiëren.
De ABU biedt geen dienst voor verificatie van referenties, maar u kunt de kwalificaties van een arts meestal controleren via de DocInfo-website die wordt beheerd door de Federatie van medische raden van de staat..
Hier vindt u informatie over de opleiding van een arts, licenties, certificering van de raad en alle juridische, civiele of disciplinaire maatregelen die zijn aangespannen tegen de arts..
U moet ook van de gelegenheid gebruik maken om de uroloog te interviewen, vooral als u een operatie of andere invasieve procedures moet ondergaan. U kunt bijvoorbeeld vragen hoe ervaren de arts is in een bepaalde procedure of hoeveel patiënten hij of zij heeft behandeld met de procedure.

Andere tips

Wanneer u aankomt voor uw afspraak, dient u uw verzekeringskaart, identiteitsbewijs en medische rapporten of beeldvormingsonderzoeken die relevant zijn voor uw aandoening te overleggen. U kunt uw huisarts of verwijzer ook vragen om alle relevante bestanden elektronisch vóór uw afspraak door te sturen.
Als u een ziekteverzekering hebt, controleer dan of het kantoor het accepteert. Als het ook helpt om te weten welke laboratoria en andere faciliteiten ze gebruiken om te controleren of ze in-netwerk of buiten het netwerkaanbieders zijn.
6 vragen om te stellen aan je uroloog

Een woord van heel goed

Urologie kan een lonende carrière zijn en een die u een betere balans tussen werk en privé biedt dan sommige andere medische specialismen. Dat wil niet zeggen dat het niet zonder stress is.
Veel mensen zijn bang voor urologen, omdat de praktijk intieme onderzoeken omvat of urinekatheters vereisen om bepaalde tests uit te voeren. Urologen zijn altijd op de hoogte van deze stress en hebben een zekere emotionele veerkracht nodig om met hen om te gaan.
Er kunnen ook noodgevallen zijn om in het weekend en 's avonds te behandelen, inclusief dringende telefoontjes over nierstenen of postoperatieve complicaties. Met dat gezegd, veel urologen werken normale kantooruren, vaak in hoogbetalende individuele of groepspraktijken.
Omdat ze zo veel gevraagd zijn, behoren urologen tot de best betaalde medische specialisten. Volgens de Medscape Uroloog Compensatierapport, urologen uit alle specialisaties verdienden in 2018 gemiddeld $ 373.000.