Een overzicht van epileptische aanvallen

Wanneer mensen het woord 'inbeslagneming' horen, stellen ze zich gewoonlijk iemand voor die is ingestort en pijnlijke stuiptrekkingen doormaakt. Hoewel het waar is dat sommigen dit soort symptomen zullen ervaren, is dit niet altijd het geval.
Het is ook een algemene misvatting dat een epileptische aanval betekent dat iemand epilepsie heeft. Hoewel epilepsie een symptoom is van epilepsie-stoornissen, kunnen ze ook door ontelbare andere dingen worden veroorzaakt.
Als u of iemand die u kent geen voorgeschiedenis van aanvallen heeft maar er opeens een heeft, is het belangrijk om meteen medische hulp te krijgen. Uw arts zal moeten uitzoeken wat de oorzaak van de aanval is geweest en of u waarschijnlijk meer zult hebben, en vervolgens gaan onderzoeken welke behandeling, indien aanwezig, noodzakelijk is.

Beschuldigingscategorieën

Over het algemeen zijn er drie soorten inbeslagnames:

Gegeneraliseerde aanvallen met aanvallen: Deze beïnvloeden in één keer beide zijden van de hersenen en kunnen tonisch-klonische, verzuim en atonische aanvallen omvatten.
Aanzetten tot bewustwording van bewustzijn: Dit type beïnvloedt meestal één kant van de hersenen en de persoon blijft volledig wakker en bewust.
Focal begin van verminderde bewustwording aanvallen: Deze hebben ook invloed op één kant van de hersenen, maar kunnen leemtes in het bewustzijn veroorzaken.

Elk van deze categorieën omvat verschillende soorten aanvallen. Hoewel iemand met epilepsie slechts één type aanval kan ervaren, kunnen anderen door meerdere worden getroffen. In die gevallen kan de persoon verschillende vormen van behandeling nodig hebben om de verschillende soorten aanvallen te beheersen.

symptomen

Symptomen van convulsies en hun intensiteiten variëren sterk, afhankelijk van de categorie en het type. Sommige vormen zijn traumatisch zichtbaar. Op andere momenten kun je misschien niet eens vertellen dat het gebeurt.
Een klassieke tonisch-clonische aanval is het type dat de meesten van ons herkennen, waarbij het hele lichaam van de persoon stijf wordt en veel schokken veroorzaakt. Dit werd vroeger een 'grand mal'-aanval genoemd.
Een afwezigheidsaanvaarding kan er daarentegen voor zorgen dat iemand plotseling een moment "uitdooft" en vervolgens terugkeert naar volledig bewustzijn. Vroeger werden deze 'petit mal'-aanvallen genoemd.
Dan is er een type dat een atonische aanval wordt genoemd, waarbij een lichaamsdeel plotseling slap wordt of de kop enkele seconden daalt.
Bij andere soorten aanvallen kan een enkel lichaamsdeel heftig trillen of misschien één of twee keer rukken. Sommige aanvallen, zoals tonisch-klonische, zijn eigenlijk combinaties van twee soorten aanvallen, waarbij het ene type leidt tot het andere.

Pre-beslagleggingssymptomen

Sommige mensen die recidiverende aanvallen krijgen, kunnen voelen dat ze opkomen. Waarschuwingssignalen kunnen zijn:
Plotseling angstig of angstig voelen

Misselijkheid
Wazig zicht
Duizeligheid
Hoofdpijn
Aura, een visueel of auditief verschijnsel dat vergelijkbaar is met dat van sommige mensen die migraine krijgen

Sommige mensen hebben geen pre-convulsiesymptomen.

Tijdens de inbeslagneming

Zodra de aanval zelf begint, zijn de volgende symptomen mogelijk (opnieuw, afhankelijk van categorie en type):

Een blackout hebben
Blanco staar
Plotselinge, snelle oogbewegingen
Verlies van lichamelijke controle en oncontroleerbare spiertrekkingen
Gewelddadig schudden
instortende
Kwijlen of schuimen in de mond
braken
Klemmende tanden
Ongebruikelijke geluiden maken
Verlies van blaas- of darmcontrole

Als de persoon het bewustzijn of bewustzijn verliest, kunnen ze verward en groggy wakker worden. Vaak blijven de symptomen enkele uren of zelfs dagen na een aanval aanhouden. Hoe langer en intenser de aanval, hoe langer het herstel duurt.
Wat te doen als u iemand ziet die een toeval heeft

Oorzaken

Sommige aanvallen worden veroorzaakt door epilepsie en veel mensen geloven dat epileptische aanvallen en epilepsie hetzelfde zijn. Dat is niet het geval.
Een aanval is per definitie een voorbijgaande gebeurtenis die wordt veroorzaakt door excessieve of niet-synchrone hersenactiviteit. Epilepsie daarentegen is een medische aandoening die wordt gekenmerkt door het terugkeren van epileptische aanvallen. Als zodanig is een aanval een symptoom van epilepsie.
Niet-epileptische aanvallen zijn echter ook een symptoom van vele andere aandoeningen, waaronder:

Vitamine B1, B6 en B12-tekort
Hoofd wond
hypoglykemie
Slaaptekort
Hersentumor
Encefalitis of meningitis
Hersenverlamming
Multiple sclerose
Ondervoeding
Farmaceutische geneesmiddelen zoals corticosteroïden, oestrogeen, lidocaïne, propofol en insuline bij onjuist gebruik of teveel
Recreatiegeneesmiddelen, waaronder MDMA, methamphetamines en cocaïne
Geneesmiddelopname

Aanvallen zijn niet besmettelijk. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar uit een onderzoek van de Epilepsy Foundation in 2001 bleek dat ongeveer de helft van de mensen onder de 18 jaar niet zeker wist of je epilepsie kon 'vangen'..
Iedereen, op elke leeftijd, kan een aanval krijgen. Ze kunnen van kleins af tot aan de latere jaren van het leven plaatsvinden.
Baby's zijn vooral kwetsbaar voor aanvallen wanneer zij worden geconfronteerd met andere ongecompliceerde afwijkingen, zoals koorts (pyrexie) of te veel water drinken (waarvan de laatste te veel natrium uit het lichaam spoelt en de hersenactiviteit verstoort).
Aan de andere kant, epileptische aanvallen zijn een veel voorkomend kenmerk van veroudering gerelateerde neurodegeneratieve aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer. Bij oudere volwassenen die een beroerte hebben gehad, zal ongeveer 10 procent met een hemorragische beroerte (een hersenbloeding) en acht procent met een ischemische beroerte (waarbij een geblokkeerd bloedvat is betrokken) één of meer aanvallen ervaren..
Alles bij elkaar zal ongeveer één op de twintig mensen die tot 80 jaar oud zijn, een aanval krijgen.

Diagnose

Als u een aanval krijgt, zal uw arts waarschijnlijk verschillende tests en scans bestellen om erachter te komen waarom. Deze kunnen zijn:

Bloedonderzoek, inclusief een compleet metabolisch panel om de schildklier- en nierfunctie te controleren
Elektrocardiogram (ECG), om uw hart te controleren op tekenen van syncope (flauwvallen)
Electroencephalogram (EEG), op zoek naar abnormale hersengolven
Magnetoencephalography (MEG), om de hersenfunctie te beoordelen
Beeldvorming van de hersenen, via magnetische resonantie beeldvorming (MRI), computer tomografie (CT) scan, positron emissie tomografie (PET), single-photon emission computerized tomography (SPECT)

Je zou ook een fysiek en neurologisch onderzoek moeten verwachten. Probeer ook voorbereid te zijn om een gedetailleerde medische en familiegeschiedenis te geven.

Behandeling

Meer dan 25 anti-epileptica worden goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration. Onderzoek wijst uit dat 70 procent van de mensen met epilepsie hun aanvallen volledig onder controle kunnen krijgen door het gebruik van een of meer van deze medicijnen. Andere behandelingsopties voor epilepsie omvatten operaties, implantaten en een strikt ketogeen dieet.
Als u echter een aanval heeft die wordt veroorzaakt door iets anders dan epilepsie, heeft u waarschijnlijk geen anti-epilepticum of een andere aanvalgerelateerde behandeling nodig. In plaats daarvan zal uw arts zich concentreren op de onderliggende oorzaak, of het nu gaat om koorts, een verstoord elektrolytenevenwicht, abnormale bloedsuikerspiegel, een drugsgerelateerde gebeurtenis of een chronische ziekte.
Een uitzondering is hersenkanker. De ziekte zelf en hersenoperaties om tumoren te verwijderen kunnen beide leiden tot recidiverende aanvallen, waarvoor mogelijk anti-epileptica moeten worden bestreden.

omgaan

Een aanval hebben kan eng zijn. Als uw arts denkt dat uw aanval een geïsoleerde gebeurtenis was, kunt u zich nog steeds zorgen maken over het hebben van een andere. Als je hulp nodig hebt om met die angst om te gaan, kun je baat hebben bij geestelijke gezondheidstherapie. Anders zou u geen veranderingen in uw leven moeten aanbrengen op basis van een enkele aanval.
Als u de diagnose epilepsie heeft of een andere aandoening die terugkerende aanvallen kan veroorzaken, moet u mogelijk een aantal veranderingen in levensstijl aanbrengen en leren omgaan met uw diagnose..

Een woord van heel goed

Het belangrijkste om te onthouden voor het geval u of iemand die u kent een aanval heeft, is dat het een ernstige medische gebeurtenis is waarvoor spoedhulp nodig is.
Aanvallen komen echter vaak voor en artsen en verpleegkundigen weten hoe ze ermee moeten omgaan, zowel in een noodsituatie als als u een behandeling voor de korte of lange termijn nodig heeft..