Wat is een anesthesist?

Een anesthesist is een door een arts gecertificeerde arts die een doctor in de geneeskunde (MD) of een doctor in de osteopathie (DO) heeft behaald en zich heeft gespecialiseerd in anesthesiologie. Deze professionals zijn getraind om veilig anesthetica toe te dienen om tijdelijk een verlies van gevoel of bewustzijn te veroorzaken voor de uitvoering van een medische procedure. Dit omvat een verscheidenheid aan geneesmiddelen, variërend van lokale verdovende middelen tot algemene anesthesie.
Anesthesiologen zijn een integraal onderdeel van het chirurgisch team, dat bestaat uit chirurgen, chirurgische assistenten, verpleegkundigen en chirurgische technologen.
Volgens het Bureau of Labor Statistics (BLS), praktiseerden 30.590 anesthesiologen in de Verenigde Staten in 2017. De overgrote meerderheid onderhoudt privé- of groepspraktijken of zijn werkzaam in algemene of chirurgische ziekenhuizen.

concentraties

De kernfunctie van anesthesiologie is de praktijk van anesthesie. Dit omvat het gebruik van actuele, geïnjecteerde of geïnhaleerde medicijnen om een verlies van gevoel te veroorzaken. Zonder anesthesie zouden veel chirurgische en niet-chirurgische procedures ondraaglijk of onhaalbaar zijn.
Om anesthesie veilig toe te dienen, moet de anesthesist beschikken over vakkennis over fysiologie, farmacologie en de technieken die worden gebruikt om vitale orgaanfuncties te ondersteunen tijdens een anesthesieprocedure. Waaronder:

Het beheer van luchtwegen en ademhaling
Het gebruik van hemodynamische monitoren om de bloeddruk te meten
De verschillende methoden van cardiovasculaire (hart) en long (reanimatie) reanimatie als deze orgaansystemen plotseling falen

Anesthesiologen zullen naar verwachting ook een brede algemene kennis hebben van alle gebieden van geneeskunde en chirurgie.
In de Verenigde Staten kan anesthesiezorg worden verleend door de anesthesist of door een niet-arts anesthesiebehandelaar, geleid door een anesthesist (meestal voor kleine poliklinische procedures).

Procedurele expertise

Vanuit een procedureel oogpunt begint het werk van een anesthesioloog ruim vóór de operatie. In de afgelopen decennia is de rol van de anesthesist verder uitgebreid dan het toedienen van anesthesie, inclusief een uitgebreide beoordeling van iemands vermogen om anesthesie te verdragen. Hierdoor kan de anesthesie veilig worden toegediend en kan het herstel vlotter en probleemloos verlopen.
Bekend als peri-operatieve geneeskunde, de aanpak omvat de pre-operatieve (vóór de operatie), intraoperatieve (tijdens de operatie) en postoperatieve (na de operatie) fasen.

preoperatieve

Voorafgaand aan een operatie voert een anesthesist een beoordeling uit om uw geschiktheid voor anesthesie beter te kunnen beoordelen. Ook bekend als de opwerking, omvat de beoordeling meestal:

Een overzicht van uw huidige medische geschiedenis
Een overzicht van uw medische geschiedenis in het verleden (vooral aandoeningen met betrekking tot het hart, de longen, de lever of de nieren)
Een overzicht van eerdere operaties (inclusief bijwerkingen van anesthesie)
Allergieën (zowel drugsgerelateerd als niet-medicamenteus)
Actueel medicatiegebruik (aandacht schenken aan medicatie tegen diabetes, steroïden en medicijnen die bloedingen kunnen bevorderen, zoals aspirine en bloedverdunners)
Gebruik van tabak, alcohol en illegale drugs

De anesthesist zal ook uw medische dossier beoordelen op relevante laboratoriumresultaten, met name bloedpanelen, elektrocardiogram (EKG) -metingen, röntgenfoto's op de borst en resultaten van de stresstest.
Even belangrijk is de noodzaak om eventuele angsten of vragen over anesthesie te bespreken om de meest geschikte vorm voor de procedure en u als individu te selecteren. Het is de verantwoordelijkheid van de anesthesist om u te informeren over de mogelijke risico's en gevolgen van anesthesie.
Wat is het risico van de dood van anesthesie?

intraoperatieve

Afhankelijk van het type anesthesie dat u gebruikt, wordt u voorbereid voor uw procedure door de anesthesist, verpleegkundige of chirurgisch technoloog. Dit kan inhouden dat een intraveneuze (IV) lijn in een ader wordt ingebracht of dat u wordt vastgemaakt aan elektroden om uw hart en ademhaling te controleren.
Het type anesthesie dat wordt gekozen, hangt grotendeels af van de operatie en uw medische toestand. Het kan bestaan uit sedativa, die u slaperig maken, en pijnstillers, die pijn verlichten. De verschillende soorten anesthesie worden in grote lijnen beschreven als:

Plaatselijke verdoving (middelen, actueel of injecteerbaar, gegeven om de pijn tijdelijk te blokkeren in een specifiek deel van het lichaam)
Regionale anesthesie (geïnjecteerde middelen, spinale of epidurale, om een deel van het lichaam te verdoven)
Narcose (een middel, gegeven door een masker of een intraveneuze lijn, om bewusteloosheid te induceren)
Bewaakte anesthesiezorg (ook bekend als "twilight slaap")

Afhankelijk van de te behandelen aandoening kan een endotracheale tube in uw luchtpijp (luchtpijp) worden ingebracht om via mechanische ventilatie zuurstof te leveren.
Tijdens de operatie zal de anesthesist uw vitale functies (inclusief hartslag, bloeddruk, hartritme, lichaamstemperatuur en ademhaling) controleren om ervoor te zorgen dat u veilig bent en dat uw organen normaal functioneren.
Soorten anesthesie gebruikt voor chirurgie

postoperatieve

Als de operatie is voltooid, stopt de anesthesist met de narcose en wordt u gecontroleerd. Als je eenmaal opgewonden bent, zal je worden gecontroleerd op bijwerkingen en complicaties en worden behandeld als dat nodig is.
Afhankelijk van het type anestheticum dat wordt gebruikt en / of de duur van de bevalling, kan de anesthesist een afzonderlijke postoperatieve beoordeling uitvoeren, waarbij wordt gecontroleerd op complicaties zoals misselijkheid, keelpijn, tandheelkundige letsels, zenuwbeschadiging, oogletsel, veranderde longfunctie of verandering in je mentale toestand.

subspecialties

Er zijn een aantal subspecialismen die een anesthesist kan volgen, waarvan de meeste aanvullende training en beoordelingen van gevorderde vaardigheden vereisen. Deze kunnen leiden tot het toekennen van specialistische kwalificaties na afloop van de training.
Anesthesioloog subspecialties zijn onder meer:

Cardiothoracale anesthesie
Essentiële zorganesthesie
Neurochirurgische anesthesie
Obstetrische anesthesie
Orthopedische anesthesie
Kinderanesthesie
Hospice en palliatieve anesthesie

Op basis van hun expertise in regionale anesthesie en zenuwblokkades zullen veel anesthesiologen een carrière in pijnmedicijnen nastreven. Dit is meestal een praktijk op kantoor, gericht op de behandeling van chronische pijn, waaronder rugpijn, nekpijn, migraine, hoofdpijn en zenuwpijn, onder andere. Als zodanig kun je ze ook in deze hoedanigheden zien.
Tandheelkundige anesthesie is geen subspecialiteit van anesthesiologie maar eerder van tandheelkunde, met training en certificering aangeboden door de American Dental Board of Anesthesiology (ADBA).

Training en certificering

Omdat anesthesiologen doktoren zijn, moeten zij alle opleiding en training voltooien die van een arts vereist is. Dit omvat meestal vier jaar college om een undergraduate degree te behalen, vier jaar graduate school om een MD of DO diploma te behalen, en vier jaar postdoctorale residentie in een gecertificeerd ziekenhuis-gebaseerd programma.
Tijdens verblijf zal de anesthesioloogkandidaat een verscheidenheid aan vaardigheden leren, waaronder chronisch en acuut pijnmanagement, postoperatieve pijnbeheersing en intensieve zorg pijnmanagement. Na voltooiing zullen veel anesthesiologen een jaarlange fellowship voltooien in een subspecialiteit van persoonlijk belang.
Anesthesiologen in de Verenigde Staten hebben drie niveaus van credentialing:

Bij het afstuderen van de medische school moet de kandidaat anesthesist eerst slagen voor het Amerikaanse medische en licentiaatonderzoek (USMLE).
Individuele subspecialisaties vereisen verdere certificering aan het einde van de residentie, verkregen door de succesvolle afronding van een schriftelijk en mondeling examen van de American Board of Anesthesiology (ABA).
Fellows kunnen een extra ABA-boordcertificering behalen in de anesthesiologiesubspecialiteiten van intensive care, pijngeneeskunde en hospice en palliatieve geneeskunde..

Als een anesthesist zijn medische graad behaalt aan een school buiten de Verenigde Staten, moet hij bovendien het ECM-examen (Educational Commission For Foreign Medical Graduates) behalen. Dit omvat een medisch vaardigheidsexamen, verificatie van uw medische graad en, in sommige gevallen, een taaltest.
Licentiëring van anesthesiologen is verplicht in alle staten. Vereisten kunnen verschillen, dus neem voor meer informatie contact op met uw nationale licentiekaart voor anesthesiologen.

Afspraak tips

De meeste mensen zullen hun anesthesist alleen ontmoeten op dezelfde dag als gepland voor een operatie. Vaker wel dan niet, zal de anesthesist worden gekozen door uw chirurg of de chirurgische chef van het personeel in het ziekenhuis. Dit betekent niet dat u niet kunt vragen wie uw toegewezen anesthesist is of referenties verifiëren op de ABA-certificeringswebpagina.
Als u zich ernstige zorgen maakt over anesthesie, kunt u voorafgaand aan uw operatie om een consult vragen. Dit geeft u de gelegenheid om vragen te stellen die belangrijk voor u zijn, waaronder mogelijk:

Wil jij of iemand anders mij verdoven?
Zijn er verschillende opties voor anesthesie voor mijn procedure?
Wat zijn de kansen op bijwerkingen of complicaties?
Heb ik medische aandoeningen die me in gevaar brengen?
Zijn er medicijnen die ik moet stoppen voor de operatie?
Wat zijn de eetbeperkingen voor mijn procedure?

Zorg ervoor dat u de lijst met medicijnen, supplementen, kruidengeneesmiddelen en andere medicijnen die u neemt, meeneemt.
Het is net zo belangrijk om te weten te komen of de anesthesist op de lijst met providers in het netwerk van uw ziektekostenverzekering staat. Als dat niet het geval is, is het mogelijk dat u sommige of alle kosten zelf moet betalen.