Omgaan met HIV door religie & spiritualiteit

Het ontvangen van het nieuws dat u HIV hebt, kan voor sommigen een zeer moeilijke tijd zijn, waarbij de emotionele aspecten van de ziekte even zwaar wegen als de fysieke. Uiteindelijk beïnvloedt hiv het hele lichaam - fysiek, emotioneel en spiritueel - en vaak dwingt een individu om te onderzoeken wie zij zijn als persoon en wat zij geloven.
Religie en spiritualiteit staan centraal in het leven van veel mensen en kunnen, wanneer zij worden geconfronteerd met een hiv-infectie, een pas geïnfecteerde persoon een middel bieden om het hoofd te bieden aan zijn of haar ziekte.

Religie versus spiritualiteit

Religie en spiritualiteit worden soms door elkaar gebruikt, maar in veel gevallen scheiden mensen een geestelijk geloof van een geloof dat wordt voorgeschreven door een 'georganiseerde religie'.
Sommige mensen definiëren 'spiritualiteit' graag als een middel om het verleden met het heden te verbinden, met behulp van de overtuigingen en morele idealen van hun voorouders om de eigen persoonlijke overtuigingen te sturen. Deze school van denken dicteert dat de acties van vandaag gebaseerd zijn op lessen uit het verleden. Op deze manier is spiritualiteit meestal uniek voor elk individu.
Daarentegen kan 'religie' in grote lijnen worden gedefinieerd als een verbinding met een hogere macht of entiteit. Religieuze instellingen vereren over het algemeen een goddelijke entiteit (of entiteiten) op een gedefinieerde, zelfs gereguleerde manier. Het concept van aanbidding heeft de neiging centraal te staan in alle religies, met variaties in de manier waarop een persoon bidt, mediteert of herkauwt - hetzij in congregatie of alleen.

Streven naar begeleiding bij HIV

Mensen zullen vaak naar religieuze of spirituele begeleiding na een HIV-diagnose op zoek zijn, al was het maar om de overvloed aan "waarom's" die vaak deel uitmaken van de innerlijke dialoog te beantwoorden. Het kan hen verbinden met diepere morele of ethische overtuigingen die hen de antwoorden bieden die de medische wetenschap niet kan. Het kan een individu de mogelijkheid bieden om de universele vragen over het bestaan te onderzoeken, waaronder:

Waarom ik? Waarom kreeg ik een infectie??
Wat is mijn doel in het leven? Is het anders nu ik HIV heb?
Hoe zit het met de mensen om me heen? Wat zal mijn ziekte me vertellen over mijn relaties?
Voel ik schuld, schaamte of leed? Zo ja, waarom? Wat kan ik doen om dit op te lossen?
Kan mijn infectie een middel zijn om een hogere verlichting te bereiken??
Moet ik de dingen opgeven vanwege HIV? En, nog belangrijker, kan ik?
Wat voel ik over het leven? Over de dood?

De rol van religie en spiritualiteit bij HIV

Zelfs onder diegenen die zich actief afkeren van religie (vaak als gevolg van het stigma, vooroordelen en discriminatie geassocieerd met bepaalde ordes), kan de behoefte aan spirituele begeleiding sterk blijven. Zelfs onder de constructie van 'zelfhulp' of 'nieuwe tijd' verlichting, kunnen spirituele leiders hiv-positieve mensen een heuristische benadering bieden om hun algehele gevoel van emotioneel welzijn te verbeteren, waarvan de doelen kunnen zijn:

Een compassionate levensplan ontwikkelen
Persoonlijke mindfulness en zelfreflectie aanmoedigen
Meer zelfacceptatie en innerlijke vrede krijgen
Positief denken bevorderen
HIV normaliseren in iemands leven
Hiv als een deel van zichzelf maken in plaats van als zelf

Kerken en spirituele organisaties zijn uniek gepositioneerd om deze dingen te bieden. Ze zijn de sleutel tot het vormen van sociale waarden en hebben het vermogen om de publieke opinie te beïnvloeden. Vanuit een functioneel oogpunt hebben velen langdurige goede doelen voor hiv-educatie, -zorg en -behandeling, terwijl ze het sociale bewustzijn en de acceptatie door de gemeenschap vergroten. Zelfs de daad van het bidden voor een persoon met hiv kan die persoon een gevoel van steun geven dat misschien ontbreekt in zijn of haar leven.
Aan de andere kant zijn er momenten waarop religieuze doctrine barrières kan creëren voor hiv-preventie en -zorg, of het nu gaat om het ondersteunen van alleen-onthouding, verzet tegen gezinsplanning of abortussen, of het demoniseren van at-risk individuen (bijv. Homoseksuelen, injecterende drugsgebruikers, en seksueel actieve vrouwen en jongeren). Dergelijke stigmatiserende overtuigingen kunnen met name destructief zijn voor degenen die in een bepaalde religie zijn grootgebracht, niet alleen voor het versterken van schuldgevoelens en schaamte, maar ook voor het isolement dat een nieuw geïnfecteerd individu kan ervaren.

Hoe medische zorgverleners en zorgverleners kunnen helpen

Het is belangrijk dat medische hulpverleners en zorgverleners het belang van religie en spiritualiteit in het leven van veel mensen begrijpen en noch ideeën beoordelen of verwerpen die zij niet relevant vinden of in tegenstelling tot hun eigen overtuigingen.
Door een persoon actief te betrekken bij een discussie over zijn of haar persoonlijke overtuigingen, stimuleer je interactie op een emotioneel niveau en ben je beter in staat om gevoelens aan te pakken die een negatieve invloed kunnen hebben op iemands vermogen om zelf zijn ziekte te beheren.
Wanneer religieuze of spirituele overtuigingen een persoon echter verhinderen om de zorg of behandeling te zoeken die hij of zij nodig heeft, probeer dan de overtuigingen van die persoon niet aan te vallen. Het is belangrijker dat mensen de gevolgen van hun acties begrijpen en in staat zijn om hun eigen beslissingen te nemen op basis van eerlijke en onbevooroordeelde informatie van u. Het deelnemen aan een geloofsovertuiging doet daar weinig toe.
Als de acties van een persoon echt schadelijk zijn, overweeg dan om zijn of haar spirituele adviseur in te schakelen om de kwestie samen als een groep te bespreken. Vaak zijn iemands religieuze overtuigingen niet zozeer gebaseerd op doctrine als een interpretatie van die doctrine, gefilterd door persoonlijke ervaring, vooringenomenheid en angsten. Samenwerken met spirituele of religieuze adviseurs kan soms helpen dergelijke barrières te overwinnen.